Alles wa do stoht, han i 2h noch dä Geburt gschribä. I ha nöd chönä schlofä, i bi immer no total nervös gsi
Nu falls äs ä chli än duränand söt si 
Äs isch 23.40h, i bi verwachäd und ha ufs WC mösä, wiä immer
Scho während dass i ufstoh, han i s’Gfühl, Pijama-Hosä isch füächt, i gseh denn zwei grosse Flecke, sofort denk i, da isch Fruchtwasser. Guät, i pack ä Tüechli und gang liecht unruhig wieder is Bett. Dä Pascal han i scho vorgwarnt, er seit „nein nöd hüt, i mues doch soviel betonierä uf dä Baustell“ Irgendwiä bin i chli nervös und gang am 23.50h wieder ufs WC, do han i s’Gfühl, äs lauft Fruchtwasser usä, au han i recht viel Schliim verlorä…natürli denk i an Schliimpfropfä. Guät, i gang wieder is Bett und denk, am Morgä chan i jo denn mim FA alütä, döt chamä jo so Fruchtwasser-Teschts machä, damit mä weiss, öbs würkli so isch oder nöd.
Chum im Bett, ä liechts mens-artigs-züchä, genau 1x han i da….hm do goht was denk i. Äs isch 0.05h und i ha ä Wehe, gad recht schmerzhaft, mue sie verschnuufä. Jetzt gohts los denk i.
I stand uf und tuen mol d’Linse inä, min Gedanke: I wot ufkein fall mit dä Brüllä ufäm Föteli noch dä Geburt si
Säg am Pascal, mir müend glaub doch in Spitol. Er stoht uf, leit sich a, i pack mol mis Necessaire fertig.
Dänn gang i mi go aleggä, ä Wehe chunt. Dä Pascal rüäft nur “läck lueg din Buuch a, da langäd nie in Spitol”...i wot lachä, cha aber nöd wäll d’Wehe recht schmerzhaft isch (i denk, wieso han i mir nur gwünscht, dass äs losgoht, i zwei Stund ischs no viel schlimmer
), i weiss hüt nonig, wiä min Buuch usgseh hät döt. Ufjedefall säg i noch däm Verschnuufä “spinnsch, so schnell goht da jetzt au nöd”...Jetzt nimmt er Täschä und tuet sie abä, probiert sim Mami azlütä (won er nie erreicht) und i wot voräm go no eimol ufs WC. Döt han i gad ä Wehe und urplötzlich än mega Druck gäg abä. I merk, wiäs Chöpfli druckt und wiäs ufgoht unä. I rüäf nur no „dä Chopf chunt“!!
Min Maa total nervös, stoht im Gang voräm WC und ruäft „verzell kein Seich“, än churze Blick zu mir is WC und „au Scheisse, mol äs stimmt“.
Er : Wa söll i jetzt machä??
I stoh immer no überäm WC, wäg dä Wehe chan i kein Schritt laufä. Mit einerä Hand lehn i am Türrahmä, mit dä anderä heb i sChöpfli.
I säg: Lüt am 144 a und bring Tüechli!!!
Noch dä Wehe hilft er mir anäzliggä, gad im Badzimmer, ich cha nämli nirgends meh hilaufe, dä Chopf isch scho dussä!
Er wird nervös, wäll dNabelschnur um dä Hals isch, er seit „loooos presse“. I probiers, ha aber kei Presswehe! Er seit nur: Du muesch, sie wird blau. Söll i riisä?? I nur so: Sicher nöd (da macht mä nur bi dä Chuäh hät mol min Papi verzellt
) Trotzdem druck i eifach und scho chunt dä Körper usä!
Mir wickläd sie gad i, sie brüälläd nöd und scho wird dä Pascal wieder nervös. I säg, du muesch sie fescht iwicklä und fescht über dä Ruggä strichä, da han i nämli gad im TV gseh
Mir chunt in Sinn, dass mir müend uf d’Uhr luegä, 0.24h, guät notiert 
Sie luegt fescht umä und zmol loht sie 2x än churze Brüäller ab, dänn luegt sie eifach nur ganz fescht umä. So öpis schös! I chas chum glaube wag gad i so churzer Zyt passiert isch! I nur 20min bisch du do gsi! Dä Hammer
!!!Do d’Abmulanz immer nonig do isch (hallo, wiä chamä nur so lang ha??), säg i zum Pascal, er söll doch gschwind dMeitli wecke. Sie sind beidi scho wach gsi, sie händ da alles mitübercho
Und scho gits s’erschte Foti, Mami mitäm Baby am Bodä und dMeitli näbäd dra.
D’Michèle seit als erschts „jöööö“ und dänn „sie hät aber gar kei blondi Hoor“. I erklär ihrä dänn, dass diä meischtens am Afang dunkel sind und dänn heller werdäd.
Scho 10min bisch uf dä Welt und luegsch flissig umä. Endli sind alli do, Notarzt, Hebamme etc. Sie nabläd di ab. Dä Pascal hät zerscht nöd wöllä Nabelschnur duräschniidä (da isch so komischs Gfühl) aber nochdäm er so ä neus Ding gseht, wo wiän Cutter isch, macht er’s doch und seit „wow, so eifach isch da würkli no nie gangä“!
Du wirsch jetzt fescht ipackt, mit Wärmefolie und Tüechli. Dä Arzt luegt di a und dHebamme isch bi mir, d’Plazenta mues nu usä.
Noch langem isch sie mit 2x presse endli dussä. Jetzt chan i ufstoh. I leg mi a, gang dä Meitli go Tschüss sägä und lauf abä. Döt unä wartät scho d’Trage, döt lig i druf und du dörfsch gad zu mir under diä warm Decki liigä.
So los gohts in Spitol, dä Pascal fahrt noh, er mues uf sis Mami wartä, wo er endli erreicht hät.
Im Gebärsaal wird i kontrolliert, kein Riss, kei Schürfig, eifach nix! Man bin i froh, ha nämli no denkt, jetzt verrissts sicher alles, wenn’s so schnell goht.
Leider blüät i ziemli. D’Hebamme mues mega fescht uf min Buuch druckä, dass da Bluät usächunt und nöd in Buuch lauft.
I säg „gopf, so ä schöni, schmerzfreii Geburt und jetzt no so was“…D’Hebamme han i kennt, i bi mit ihre in Chindergartä. I säg zu ihrä, dass sie mi langsam hässig macht, äs täg nämli cheibe weh“
Jetzt gits än Wehetropf. Somit Pause mit uf-mim-Buuch-umä-druckä. Jetzt wird üsi Chliinschti bädälät vom Papi und gmässä/gwoogä.
Perfekt: 48cm und 2900g, üsi Marlène Pascale. Dä zweit Namä noch dinerä Hebamme, am Papi Pascal
Jetzt wo alles gmacht isch, goht dä Pascal hei und mir zwei werdät abägfahrä.
So äs mega Erlebnis, i bi so dankbar, dass alles guät gangä isch! Äs isch ä super Geburt gsi und so dähei han i mi immer sicher gfühlt.
Viele Dank a min Maa, dass er dass so super gmeischterät hät, i bi würkli Stolz uf üs drü
Auch nicht schlecht 
Der Taxifahrer war sicher etwas überfordert 
